Hoe en vooral waarom zou ik nog een soort inleiding moeten verzinnen bij een nieuwe plaat van Nils De Caster? Die man wordt namelijk verondersteld te behoren tot de gekende leerstof, als het over rootsmuziek in Vlaanderen gaat. De term “multi-instrumentalist” is uitgevonden voor mensen als hij: zij die fraaie dingen maken op zowat alles waar muziek uitkomt en die dat dan ook nog kunnen in de meest diverse settings en genres. In het geval van Nils gaat het dan om de heel breed genomen “Gentse Scene”: van The Pink Flowers, Derek en HT Roberts over Roland, Johan Verminnen, Lieven Tavernier en Bruno Deneckere tot The Rielemans Family en uiteraard The Broken Circle Breakdown. Bij al deze mensen en bands kun je zijn snarenspel horen en kun je zijn geweldig gevoel voor terplekke bedachte harmonieën en arrangementen bewonderen en daarnaast is hij ook nog eens uitermate beminnelijk en benaderbaar.

Dat was kennelijk ook zangeres Sara De Smedt opgevallen, want zo’n jaar of tien geleden stapte zij na een concert op Nils af met de vraag of hij het zag zitten om met haar muziek te maken. Da’s een aardige variant op de “kom je mijn postzegelverzameling eens bekijken”-opener, maar Sara  was niet helemaal onbeslagen het ijs op gegaan. Ze genoot in het Gentse -en ook wel iets daarbuiten- al enige bekendheid als één derde van The Triplettes, een Andrews Sisters-achtige act, waarmee ze, vaak begeleid door The Boogie Woogie Bugle Boys heel fijne retro dingen deed. Daarnaast was en is Sara  actrice van opleiding en van professie, maar nu uit ze zich ook als componiste van de muziek voor “Hullep”, de nieuwe, hopelijk binnenkort in het theater te ziene, productie van Maaike Cafmeyer en Peter De Graef.

Dat componeren kreeg ook vorm in 2018 toen het duo een weekje La Claireau boekte in het diepe zuiden van ons land. De locatie was Nils niet onbekend, want ook HT Roberts pleegt daar al eens heen te trekken en waar HT gaat, gaat Nils ook al eens, maar wat er ook van zij, er gebeurde in die week wat eigenlijk in de sterren geschreven stond: de twee muzikanten werkten intens samen en werden ook nog eens verliefd op elkaar. Zoiets gaat zich onvermijdelijk uiten in het resultaat van de muzikale samenwerking en in dit geval: gelukkig maar. Vandaag, een lockdown verder en twee jaar na de blikseminslag der verliefdheid, is de plaat af en voor iedereen bereikbaar, mede dankzij een geslaagde crowdfunding-actie en ik moet zeggen: ze is meer dan geweldig mooi.

De melodieën en bijna alle teksten werden door Nils en Sara samen gemaakt, al schoten ook HT en Bruno op eenvoudig verzoek even te hulp voor een paar teksten, maar dat doet niets af -integendeel- aan de identiteit van deze duoplaat. Het koppel manifesteert zich als muzikale entiteit en wat ik zo fijn vind, nu ik een tiental keren geluisterd heb: je kunt aanvoelen wie welk nummer geschreven heeft, maar je merkt ook meteen dat de andere helft van het span zich moeiteloos in de dienende rol kan plaatsen. Dan krijg je een holistisch geheel, dat vele keren groter is dan de som van de delen.

“Less is More” lijkt een van de leidraden geweest te zijn bij het maken van deze prachtplaat, waarop we Sara ontdekken als expressieve zangeres met een flink Emmylou-gehalte en waarop Nils bevestigt als muzikale alleskunner. Ik ga het niet wagen een favoriet uit de negen tracks naar voor te schuiven, al betrap ik mezelf er wel op, dat ik “Someday When This Life is over”  iets vaker dan de andere nummers op “repeat” zet. Dat is namelijk pure J.J. Cale en dat is, zo bedenk ik, zowat de beste gelijkenis of verwantschap, die je de potentiële koper van deze plaat kunt meegeven. Dit is een verbeterde versie van “a labour of love” en daar kan ik alleen maar bijzonder blij om zijn. Leve de Liefde!

(Dani Heyvaert)

Te koop : www.lierecords.be en www.nilsdecaster.be